Hayırlı Bayramlar
“Akrabâsıyla ilgisini kesen kimse cennete giremez.” (Buhârî, Edeb, 11; Müslim, Birr, 18, 19)
Ramazan geldi diye sevinen, giderken üzülen çok özel insanlarız. Arkasından Bayram denince de içimizde bir sevinç, büyüdüğümüzden, anne babamızın yanında olmadağımızdan dolayı hüzün kaplıyor. Onların elini öpmek, beraberce daha büyüklerin yaşlıların yanına gitmek gözümüzün önünden film gibi geçiyor. Alınan yeni bir ayakkabı, harçlıklar, şekerler, lunaparklar zihnimizi süslüyor.
“…Akrabâ ve dostlarıyla irtibâtını kesmeyenlere ve Ben’im için ziyâretleşenlere Ben’im de muhabbetim hak olmuştur.” (Ahmed, V, 229)
Çocukluğumuz da TV'ler yeni çıkmış, evde seyretmek isterken zorla büyüklerin, akraba ziyaretlerine gitmek istemez, inat ederdik. Yinede bizi götürülerdi. Dayılar, teyzeler, halalar, amcalar, eski komşular ve yaşlı tanıdık kim varsa giderdik. Dua almamız için sanki sürüklenirdik. Birinci günde yirmibeş kapı gezilirdi. Sabah erkenden çıkılır, gece geç saatlerde eve dönülürdü. Akraba çocuklarıyla iyice bir kaynaşır her gün bayram olsa derdik. Şekerler alınır, gönüller yapılırdı. İkinci günde uzaktaki akrabalar gezilir üçüncü günde iadeyi ziyaret için evde oturulup beklenirdi. Manevi tatlar veren, gönül inşa eden, güzelliklerin tohum ekildiği, akrabalığı pekiştiren özel günlerdi.
Yeni evlendiğimde eve birçok çeşit şeker alırdım. Songün gelen bir kaç arkadaş olurdu. Tabiki diğer bayrama gitmeler azalır. Böylece kimse kimseye gitmez oldu. Şimdi büyüdük yine kimse gelmez oldu. Bayram bize, biz bayrama uzaklaştık. Gelmeyenlere kızıp tekrar tekrar gidip güzel şeyleri devam ettirmek adına mücadele vermemiz gerekiyormuş.
"Akrabâ çevresi, insanı maddî ve mânevî kötülüklerden muhafaza ettiği gibi muhtelif hayır ve sâlih amellerin işlenmesinde de yardımcı olur. Peygamberler, tebliğlerine akrabâlarından başlamışlardır. Yine onlar, akrabâlarının desteğiyle tebliğ vazifelerine devâm etmişlerdir." (İbn-i Hibbân, Sahîh, Beyrut 1993, XIV, 86.)
Bu bayramı fırsata çevirip küslerin barışmasına bir vesile yapalım. İnatla birilerini ziyaret edemiyorsak bile telefonla telafi edelim. Görüntülü arayalım. Bayramlık kıyafetlerimizle arayanları en güzel şekilde sevinç ve neşeyle karşılıyalım. Mutluluğu bu kez çocuklarımıza biz tarif edelim. Her zaman affedici, birleştirici ve kucaklayıcı örnek olalım.
Milletçe bayramı bayram gibi kutlayalım, bayramın farklı anlamlarını birlikte yaşayalım. Biz çocuklarımıza geçmişimizi öğretmezsek başkalarının bayramını yaşarlar. Yılbaşını değil bayramların heyecanını yaşayalım, coşkuyla kutlayalım. Bayram harçlığı verirken cimri davranmayalım. Elimizi korkak alıştırmayalım.
Daha neşeli ve güzel günler göreceğimiz umuduyla mutlu bayramlar dilerim.
Veysel Bozkurt