Adalet,

Muhammed Ali ’nin Vietnam Savaşına gitmeyi reddettiği konuşmasıdır.

”…Asker kaçağı değilim.

Ne bayrağımızı yakıyorum …

ne de Kanada’ya kaçıyorum.

Burada kalacağım. Beni hapse mi tıkamak istiyorsunuz?

Olur, istediğinizi yapabilirsiniz. 400 yıldır zaten hapisteyim.

Üç beş yıl daha yatacakmışım ne çıkar. Ama katillere yardım edip, fakirleri öldürmek için 15,000 km’lik bir mesafe katetmeyeceğim. Ölmek istesem, burada ölürüm.

Şimdi, sizinle kapışarak ölürüm. Benim düşmanım sizlersiniz!

Çinliler, Vietkonglar veya Japonlar değil.

Özgürlüğümü istediğim zaman bana karşı çıktınız. Hakkımı aradığımda bana karşı çıktınız. Eşitlik istediğimde bana karşı çıktınız. Benden bir yere gidip, sizlerin uğruna savaşmamı mı istiyorsunuz?

Ben haklarımı ve dinî özgürlüğümü elde etmeye çalışırken; sizler bana, Amerika’da bile destek vermediniz! Kendi memleketimizde bile beni savunmadınız.

Hayır! Hayır size yardım etmeyeceğim. Çünkü hiç bir Vietnamlı, yolda yürürken arkamdan: ”Pis Zenci” diye bağırmadı bana!…”

“Benim halkımın gerçek düşmanı burada, Amerika’da.

Kendi özgürlüğü, kendi adaleti ve eşitlik için savaşan o insanları köleleştirmede kullanılan bir maşa olmayacağım. Dinimi, halkımı ve kendimi küçük düşüremem.

Eğer bu savaşın benim 22 milyonluk halkıma özgürlük ve eşitlik getireceğini düşünseydim kendim gidip orduya katılırdım. Kendi inandığım değerler için direniyorum. Kaybedecek hiçbir şeyim yok. Beni hapse atacaklarmış, ne olmuş sanki? Zaten 400 yıldır hapisteyiz. Bana iki seçenek sundular; ya cezaevi ya da savaş. Başka bir seçenek olduğunu hatırlatmak isterim:

ADALET!”