İncinme!

Aşık der incitenden, İncinme incitenden,

Kemâlde noksan imiş, İncinen incitenden.

Erzurumlu Alvarı Efe Hazretleri

 

Yolun başı incitmemek, sonu incinmemektir. İncitmemek elindedir, sana bağlıdır. İncinmemek kalple alakalı, her saniye renk değiştiren kalbe hakim olmak kolay değildir. Kalb Rabbinin nazargahıdır. Sahip çıkıp incinmemeyi öğretmek gerekir. Bu da seyrü sülukla olur. Manevi terbiye. İşi ehline bırakmaktır.

Nefis terbiyesi icitmemekle başlar. Karıncayı, hayvanları, çicekleri otları, insanları sevdiklerini incitmeyeceksin. Öğrenirsen incitmemeyi yola girmişsin demektir. Zikri daim oldumu, kalbine sahip olursun, nefsî emmareden kurtulursun. Nefsî mutmain olunca incinmemeyi öğrenmeye başlarsın.

Dünya yansa kalbinde bir kilimin bile olmayacak. Kabulleneceksin herşey Rabbinin bilgisi dahilinde olduğunu. Alan O, veren O diyeceksin. Sükut edeceksin. Vardığın nokta başladığın yerdir. Lakin sen aynı sen değilsin artık. Yeniden başlarsın içinde aşırı cömertlik, dağıtma hissi olacak. Sevdiğin ne varsa dağıtacaksın. Eşin ve çocukların Rabbinin emaneti, ona emanet edeceksin Musa (a.s) gibi.

Bu yol bir dairenin başlangıcı gibi yalnız helezoniktir. Aynı yere dönersin ama geldiğin yer aynı değildir. Bir basamak çıkmışsındır. Eşyânın hakikatine ereceksin. Ben faniyim fâni olanı istemem diyeceksin.

Olma lütfuna eren yolcunun yolu bitmez yeni başka bir katman da başka bir alemde devam eder.

Nefsi emmare sahibi karşısındaki kişiden beklenti halindedir. İster ki muhatabı onu üzmesin, kırmasın. Lakin kâmil insana ait incinmemek olgusu daha farklıdır. Cahil kişinin yaptığı kalbine zarar vermez, üzmez.

Çiçeklerle hoş geçin, balı incitme gönül.

Bir küçük meyve için, dalı incitme gönül.

Konuşmak bize mahsus, olsa da bir güzel süs,

‘Ya hayır de, yahut sus.’ dili incitme gönül.

Sevmekten geri kalma, yapan ol, yıkan olma,

Sevene diken olma, gülü incitme gönül.

Başın olsa da yüksek, gözün enginde gerek,

Kibirle yürüyerek, yolu incitme gönül.

Mevlâ verince azma, geri alınca kızma,

Tüten ocağı bozma, külü incitme gönül.

Dokunur gayretine, karışma hikmetine.

Sahibi hürmetine, kulu incitme gönül.

Bestami Yazgan

Muhterem Mahmud Sami Ramazanoğlu Musa Topbaş hazretlerine ders verirken söylediği ilk sözdür. "Oğlum bu yolun başı incitmemek, sonu incinmemektir."

 

Veysel Bozkurt